psihoterapija (psiho- + terapija), zajednički naziv za tehnike i postupke u liječenju psihičkih i psihosomatskih bolesti koje verbalnom interakcijom terapeuta i pacijenta nastoje ukloniti ili ublažiti poremećaje u doživljavanju i ponašanju, mijenjati neke osobine ličnosti koje ometaju zadovoljavajuću prilagodbu na okolinu ili poticati pozitivan razvoj ličnosti. Više od 200 različitih psihoterapijskih pristupa koriste posebno obrazovani stručnjaci, primjenjujući ih individualno ili grupno. Prema ustroju bolesnikove osobnosti i naobrazbi psihoterapeuta razlikuju se: suportivne psihoterapije (potpora, sugestija, hipnoza, autogeni trening i dr.); reedukativne psihoterapije (bihevioralna terapija, kognitivne tehnike, obiteljska psihoterapija i dr.); restrukturirajuće psihoterapije (psihoanaliza, geštalt-terapija, transakcijska psihoterapija, egzistencijalistička psihoterapija i dr.). Ispitivanja učinkovitosti različitih oblika psihoterapije pokazala su da među njima nema bitnih razlika; uspješnost psihoterapije najviše ovisi o kvaliteti odnosa između terapeuta i pacijenta (terapijsko djelovanje susreta), a ona je na prvome mjestu određena osobinama ličnosti samoga terapeuta.
